Ализаде назвала себя “одной из миллионов угнетаемых женщин в Иране”. “Они отправляли меня туда, куда хотели. Я носила то, что они говорили. Я повторяла каждое их предложение. Они эксплуатировали меня, когда считали нужным”, — написала спортсменка.
Она добавила, что власти Ирана одновременно радовались ее победам и критиковали вид спорта, который она выбрала. “Добродетельная женщина не должна раздвигать ноги”, — процитировала Ализаде слова иранских спортивных функционеров.
Из поста спортсменки следует, что она уехала в Европу. Куда именно, не уточняется. По информации иранского агентства ISNA, которое первым сообщило об отъезде Ализаде 8 января, речь идет о Нидерландах.
با سلام آغاز کنم, با خداحافظی یا تسلیت? سلام مردم مظلوم ایران, خداحافظ مردم نجیب ایران, تسلیت به شما مردم همیشه داغدار ایران. شما مرا چقدر می & zwnj; شناسید? فقط آنطور که در مسابقات, در تلویزیون, یا در حضور مقامات دیده & zwnj; اید. اجازه دهید حالا آزادانه, هویت سانسور شده & zwnj; ام را معرفی کنم. می & zwnj; گویند کیمیا پس از این چیزی نخواهد شد. خودم از این هم فراتر می & zwnj; روم و می & zwnj; گویم قبل از این هم چیزی نبوده & zwnj; ام: “من کیمیا علیزاده, نه تاریخسازم, نه قهرمانم, نه پرچمدار کاروان ایران” من یکی از میلیون & zwnj; ها زن سرکوب شده در ایرانم که سال & zwnj ; هاست هر طور خواستند بازی & zwnj; ام دادند. هر کجا خواستند بردند. هر چه گفتند پوشیدم. هر جمله & zwnj; ای دستور دادند تکرار کردم. هر زمان صلاح دیدند, مصادره & zwnj; ام کردند. مدال & zwnj; هایم را پای حجاب اجباری گذاشتند و به مدیریت و درایت خودشان نسبت دادند . من برایشان مهم نبودم. هیچکداممان برایشان مهم نیستیم, ما ابزاریم. فقط آن مدال & zwnj; های فلزی اهمیت دارد تا به هر قیمتی که خودشان نرخ گذاشتند از ما بخرند و بهره & zwnj; برداری سیاسی کنند, اما همزمان برای تحقیرت, می & zwnj; گویند: فضیلت زن این نیست که پاهایش را دراز کند ! من صبح & zwnj; ها هم از خواب بیدار می & zwnj; شوم پاهایم ناخودآگاه مثل پنکه می & zwnj; چرخد و به در و دیوار می & zwnj; گیرد. آنوقت چگونه می & zwnj; توانستم مترسکی باشم که می & zwnj; خواستند از من بسازند? در برنامه زنده تلویزیون, سوال & zwnj; هایی پرسیدند که دقیقا بخاطر همان سوال دعوتم کرده بودند . حالا که نیستم می & zwnj; گویند تن به ذلت داده & zwnj; ام. آقای ساعی! من آمدم تا مثل شما نباشم و در مسیری که شما پیش رفتید قدم برندارم . من در صورت تقلید بخشی از رفتارهای شما, بیش از شما می & zwnj; توانستم به ثروت و قدرت برسم. من به اینها پشت کردم. من یک انسانم و می & zwnj; خواهم بر مدار انسانیت باقی بمانم. در ذهن & zwnj; های مردسالار و زن & zwnj; ستیزتان, همیشه فکر می & zwnj; کردید کیمیا زن است و زبان ندارد! روح آزرده من در کانال & zwnj; های آلوده اقتصادی و لابی & zwnj; های تنگ سیاسی شما نمی & zwnj; گنجد. من جز تکواندو, امنیت و زندگی شاد و سالم درخواست دیگری از دنیا ندارم . مردم نازنین و داغدار ایران, من نمی & zwnj; خواستم از پله & zwnj; های ترقی که بر پایه فساد و دروغ بنا شده بالا بروم . کسی به اروپا دعوتم نکرده و در باغ سبز به رویم باز نشده . اما رنج و سختی غربت را بجان می & zwnj; خرم چون نمی & zwnj; خواستم پای سفره ریاکاری, دروغ, بی عدالتی و چاپلوسی بنشینم. این تصمیم از کسب طلای المپیک هم سخت & zwnj; تر است, اما هر کجا باشم فرزند ایران زمین باقی می & zwnj; مانم. پشت به دلگرمی شما می & zwnj; دهم و جز اعتماد شما در راه سختی که قدم گذاشته & zwnj; ام, خواسته دیگری ندارم.